บทสรุปนโยบาย สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา

• 
• 0

2538 ร้อยละ 28 ของประชากรจัดอยู่ในกลุ่มต่ำกว่าเส้นความยากจน เทียบกับเพียงร้อยละ 7 ในภาคกลางของประเทศไทย ในปี พ.ศ. 2543 รายได้ต่อหัวอยู่ที่ 26,317 บาท เทียบกับ 208,434 บาทในกรุงเทพฯ แม้แต่ในภาคอีสานก็ยังมีความแตกแยกในชนบท/เมือง ในปี พ.ศ. 2538 จังหวัดที่ยากจนที่สุด 10 จังหวัดของประเทศไทยทั้งหมดอยู่ในภาคอีสาน โดยจังหวัดที่ยากจนที่สุดคือจังหวัดศรีสะเกษ อย่างไรก็ตาม ความมั่งคั่งและการลงทุนส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ใน 4 เมืองใหญ่ ได้แก่ โคราช อุบล อุดร และขอนแก่น สี่จังหวัดนี้คิดเป็นร้อยละ forty ของประชากรในภูมิภาค เศรษฐกิจของภาคอีสานถูกครอบงำด้วยเกษตรกรรม แม้ว่าผลผลิตจะย่ำแย่และภาคส่วนนี้ก็มีความสำคัญลดลง โดยเป็นผลจากการค้าและภาคบริการ ประชากรส่วนใหญ่ยากจนและมีการศึกษาไม่ดี แรงงานจำนวนมากถูกผลักดันด้วยความยากจนให้หางานทำในส่วนอื่นๆ ของประเทศไทยหรือต่างประเทศ ในขณะที่ทั้งสองประเทศยังคงวางตำแหน่งตนเองเป็นจุดหมายปลายทางหลักสำหรับนักเดินทางระหว่างประเทศ ข้อตกลงปลอดวีซ่าซึ่งเป็นประโยชน์ร่วมกันได้กำหนดเวทีสำหรับยุคการท่องเที่ยวที่เฟื่องฟู ส่งเสริมความยืดหยุ่นทางเศรษฐกิจ และกระชับความสัมพันธ์ทวิภาคี เพื่อเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้ ประเทศได้เปิดเผยความคิดริเริ่มหลายประการ รวมถึงการเพิ่มประสิทธิภาพของนโยบายวีซ่าและศุลกากร การกลับมาให้บริการใหม่และการขยายเที่ยวบินระหว่างประเทศโดยมุ่งเน้นไปที่แหล่งนักท่องเที่ยวหลัก การอำนวยความสะดวกในการชำระเงินดิจิทัล การเพิ่มประสิทธิภาพบริการการท่องเที่ยวขาเข้า การเพิ่มประสิทธิภาพบริการคืนภาษีขาออก และการส่งเสริมแพลตฟอร์มการค้าการท่องเที่ยวอย่างแข็งขัน การฟื้นตัวนี้ขยายไปสู่ภาคการบินพลเรือน…